Ahker Şiiri - Eren Altay

annemin saçlarını duvarlar örüyordu
sevilmenin çığları gözümde eriyordu
savrulamadım bile çölyağın ortasında
çırpınıyordu midem kanserin oltasında
gözümden akan yaşlar harflerimi çalıyor
kısa kalan bu şiir bak ardımdan ağlıyor
son sözümü sormayın gücüm yok hiçbir şeye
vermediğin sevgiyi doldur annem şişeye
fırlatıp da gel onu bayındır barajına
çerçevelet resmimi as evin garajına
bir omuz vermediler başımın gölgesine
fazla gelen hep benim yaşamın ögesine
sırtınızı dönmeyin ben girerim toprağa
ama hasret etmeyin toprağımı yaprağa