Karaktersiz sözcükleri vardı
italik harfler gibi eğilirdi
saltanat karşısında
ve sultası insan canıyla beslenirdi.
Camiye girerdi eksilerek çıkardı,
nefsini teslim etmesi gerekirken
insanlığını bırakırdı her seferinde.
Büyümedi hiç bir zaman
fakat hep bir dev sandı kendisini
ve olmadık sünnetlerin,
okunmamış duaların
katli vacip hallerine
sallandırıyordu sevgiyi.
O hiç büyümedi
kocaman taşlar ile yapılmış
o mezara girene kadar.
Kul hakkı ile gitti
ve
sesler yükseldi,
rahmet eylesin götürmeye çalıştıkların.
Sustu yedi kat göğün üstü
ve bekledi geleni
kapıdaki rahmet bekçileri.
Kayıt Tarihi : 6.11.2013 23:22:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!