Teyze bir çay koyup anlatmaya başladı.
Yüzünün çizgilerinden yılların yorgunluğu akıyordu.
Dudakları kaygılıydı, dili ise suskundu.
Maviydi gözleri… gökyüzünü kıskandırırcasına.
— Evlat, dedi sesi titrek, yüreği ürkek.
— Dinle beni.
Mavi, maviydi gökyüzü
Bulutlar beyaz, beyazdı
Boşluğu ve üzüntüsü
İçinde ne garip yazdı...
Garip, güzel, sonra mahzun
Devamını Oku
Bulutlar beyaz, beyazdı
Boşluğu ve üzüntüsü
İçinde ne garip yazdı...
Garip, güzel, sonra mahzun
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta