Ahımla Yaşa Şiiri - Deniz Gece Mavisi

Bana gelen tüm yollar ahimla yıkılsın.
Öyle bir yangın düşsün ki yüreğine,
Dudaklarımdan dökülen her söz har olsun.
Yandıkça beni ansın dilin,
Ansızın yüreğine dolansın ellerim.

Sökerken yüreğini kimsesizliğim,
Yetim bıraktığın yüreğimden dökülen cam kırıkları dolsun boğazına.
Dilin parçalansın,
Dudağın yansın,
Kanasın vicdanın.

Ellerin kopup düşsün yanına,
Ayak seslerim kulaklarını tırmalasın.
Bedenini tavaf etsin acılar,
Koynuna aldığın her tende beni ara.
Yıkılsın gurur duvarların,
Karaya çalsın umutların.
Gözyaşlarımla yetiştirdiğim güllerin
Dikenleri dağlasın göz bebeklerini.
Kör olsun gözlerin.

Bilsem ki tek damla su bitirecek bu yangını,
Ağu olsa yutarım.

Şimdi git,
Gölgelerin ihanet bilmediği yerlere.
Kan kusa kusa an adımı.
Hayatla yaşam arasında,
İçeceğin son damla suyu
Benim elimden içirtsin Rabbim.
Ahım dolansın boynuna,
Her nefeste pişman ol.
Kaçacak yerin yok,
Saklanma,
Bir daha böyle sevilmeyeceksin anla artık
.

Ahım, kolye gibi değil;
Yılan gibi dolanınca boynuna anlayacaksın.
Solundan sessizce gittiğimi?
Bekle ve gör...
Gittiğin yolların dönüşü olmayacak, yar.
Ol-ma-ya-cak.
25.01.2025 18:46