Sen
Ne hasretlerde yandın,
Sen
Ne acılara dayandın,
Ey orta çağdan kalma,
Deli yürek...
Fırtınaların yıkıp harmanladığı,
Depremlerin,yerle bir ettiği dünyada,tek başına,
Bir abide gibi dimdik kaldın.
Ne yangınlarda duman duman,
Ne sislerde buğu buğu..
Ne hırçın dalgalarda çaresiz
Kaldında,
Hemde oçocukluk yıllarında....
Dayandın.
Şimdi,bir gül bahçesi midir senden beklediğim,
Beklediğim yoksa bir hazan mevsiminin sessizliği mi?
Mutluluk,çok mu uzaklarda bir umut?
Dallarımı kökünden kırsa da bu yoksulluk,
Birgün ama mutlaka kapıma sen geleceksin...
Hesabını soracağım,geçen yıllarımın,
Yakandan tutup yerlere atacağım seni kader...
İntikamını alacağım çektiğim bütün acıların...
İşte ozaman,geride kalan ne varsa,
Ulaşacağım bende biraz olsun,hayatın baharına,
Birgün banada söyleyecek en güzel şarkılarını,dereler..
Elbet birgün bu dünyadan bende mutlu ayrılacağım...
9haziran 1995
Yıldız Koç ŞimşekKayıt Tarihi : 12.8.2007 12:57:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Sevgilerimle esen kalınız.Erdoğan Vural
TÜM YORUMLAR (2)