Ah Züleyham Ah!
Adını beynime mıh gibi çaktığım!
Senden öteye gidemediğim kadınım..
Nereye baksam , Nereye dalsam SEN!
Hangi yola çıksam, Hangi kitabı okusam koskoca adın eşlik ediyor yokluğuna!
Yalın ayak koşarken de,
Bayır aşağı düşerken de,
Açlıktan değil Züleyham, Aşklığın'dan ölüyorum!
Oy benim canım kadınım,
Ekmeğim aşım Züleyham.
Çorak yüreğimin üzerinde dikili ağacım.
Seni düşündükçe,düşkünlüğüme biçare olan kadınım..
Beni yokluğuna ver Züleyham,
O zaman kendimden kurtulurum..
işte o zaman sen'liğine kavuşurum.
Kayıt Tarihi : 4.8.2017 14:21:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!