Yapmayasın Yar Şiiri - Yavuz Değirmenci

Gül ki; sana bakan gözlerim gülsün,
Güneş’imsin, sakın batmayasın yar
Adını anlatan sözlerim gülsün,
Küsüp te kaşını, çatmayasın yar…

Hayat neşe ile geçer seninle,
Etrafına ışık saçar seninle,
Birden kanatlanıp uçar seninle,
Yel olup önüne, katmayasın yar

Gönül dergahına varayım derim
Bir muhabbet demi kurayım derim
Önünde el pençe durayım derim
Girdiğim kapıdan atmayasın yar

Anlımdan damlıyor hicranın teri
Dertler sınıf-sınıf, vardır beteri,
Sinemden taşıyor budur yeteri.
Bana yenisini satmayasın yar

Sakın ha ,yadunun sözüne kanma
Hayatın hep böyle geçecek sanma.
Boşuna harcanan zamana yanma,
Sonunda kadere çatmayasın yar

Bir yanım dalgalı denizdir benim
İpekten zannetme, çuvaldır yenim
Bazen şerbet,bazen zehirdir tenim
Ağuyu bal diye tatmayasın yar.

Sevdayı çekenler iflah olur mu?
Yunus gibi aşktan nasip alır mı?
Kavrulmuş yürekler harsız kalır mı?
Beni ateşlere atmayasın yar

Sana hep türküler sunmak isterim.
Gözünden kalbine inmek isterim
Ak göğsün üstüne tünmek isterim
Başımdan tutup ta itmeyesin yar

Değirmenci her an, gözlerim yolu
Durmadan esiyor ayrılık yeli
Har vurdu bahçeme soldurdu gülü
Virane hanemde ötmeyesin yar