Ah tam vakti yağmurum! Şiiri - Ali Gürkaş

Bazen saçlarım ıslakken sevmeyi unutuyormuşçasına hayattan koparım.
Aşık olduğumda yazarım şiiri
Hak edenlere, üstüne yakışanlara.
Taklit çiçeklerin bulunduğu sehpaya koyarım kağıdı kalemi.
Uçsuz bucaksız gökkuşağını çığlıklarımla tutarım.
Zengin kız ve fakir oğlandan kurulu
Yine yeni bir aşk öyküsü.
Kavuşmayı, mazinin çaldığı şarkıyı söyledikten sonra isteyeceğiz.
İstanbul menşeeyli rüyalar görmeye başladım.
Bir sen bir de ben bu suyu karşıdan karşıya yüzerek geçmeyi deneyeceğiz.
Tam vakti ayrılık üzerine gözyaşlarını devreye sokmanın.
Flamayı en önde tutuyorum.
Ama mahçubum ve mahpusta materyalist mahvolma evresindeyim.
Öğün atlamadan, limitleri zorlamadan yazıyorum.
Hafriyat yüklü dedikodular dolu
Ağardı saçlarım ve tanyeri
Karanlıkta ağlamakla baş başayım.
Elektrikler kesikken kaçmanın tam vakti...
Tam vakti esaret içinde yağan yağmurda ıslanmanın.
Kapı zillerine basıp kaçalım.
Ne sen umrumdasın ne de adrenalin
Sahi, size eski sevgilimin vejetaryan olduğundan bahsetmiş miydim?