Şımarık bir çocuk.
Saklambaç oynarken "gördüm seni" dediğinde yüzünde ki masumiyet.
Erik ağacına çıkarken,
Tek bir erik bile alamamışken daha,
Yere çakılması şanssızlık.
Elektrik direğini hedef almış
Sapanlı çocuk...
Ne hikmetse ışığa değil gözüne taş gelmesiyle ağlayan çocuk...
İki avcu dolu misketle gidip elinde bir tek misket dahi kalmayan üzgün çocuk...
Çamurdan bi kaya dibinde "ben büyüyünce böyle bi evim olacak" diyip kendine mutluluk evi yapan çocuk...
Ama , "kimsesizler ülkesinde" yaşayan çocuk...
Herşeyi bırakda kendisinden bile vazgeçmiş bi çocuk.
Hülya Yalçınkaya
Kayıt Tarihi : 19.4.2019 11:29:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
Benim çocukluğum
Tek bir erik bile alamamışken daha,
Yere çakılması şanssızlık.
Hangimiz erik ağacına çıkmadık ki...
o ekşi tadını hangimiz iliklerimize kadar tatmadık ki....
Tebrikler...
BEĞENİYLE OKUDUM
TÜM YORUMLAR (2)