Ah o ben serseri Şiiri - Serdar Tunçluer

Babam söyleşirdi,
Her cümlesi harikuladelik arz eder,
Bilmediklerime yer ederdi.
Katılmak istesem sohbetine, sıralanır kelimeler,
Söz de cümle olur,
Saklanacak yer ararlardı dilaltım da,
Konuşamadıklarıma sığınır cümlelerim,
Susar, utanırdım yani.

Baba!

Sen, kır kokardın,
Ya da ben, özlemindeydim kırların o zaman,
Hür bakışların vardı,
Ya da ben, böyle anlamıştım o zaman,
Sen, akşamları gelirdin vakit buldukça,
Ben seni bekledim bir zaman...
Gelmedin...
Ben kırlara gittim o zaman,
Iraktı seçtiğim yerler,
Soğuktu sokakları,
Işıkları yanardı evlerin,
Akşamın da üşüdüm bir zaman,
Kimi gün aç kaldım ben benimle birlikte,
Ben ağladım görmedi,
Hiç kimsede bir zaman,
Kimi günler vardı güneş sanki çalınmış,
Ay gitmezdi bir türlü gökyüzüne çakılmış,
Hasret vardı sadece bana yaren düşünce,
O da kaçtı bıraktı yalnız kaldım bir zaman,
Hatırlarsın belki de türküm dolu sözleri,
Hani biri yangında duygu dolu gözleri,
Dokununca ağlar ya içi dolu gizleri,
Bulamadım gün oldu öksüz kaldım bir zaman,

Serseri!

Ah o ben serseri,
Don renkli tay gibi dörtnala,
Koşarım dertler üstüne rüzgar gibi
Veya dertler gelir üstüme dağ gibi,

Ah o ben serseri,
Tırmanır nallarım dağları rüzgara karşı,
Veya nallar uyar hızıma,
Dehlerim gölgesini gündüzün,
Veya akşam batar üstüme diken gibi,
Ah o ben serseri,
Ne zaman umut gelir aklıma,
Şaşarım umudun aklına,
Turp suyu sıkılmış yalaklar gibi aşk noktaları,
Geçer gözlerimin önünden sonuçlu duyguları,
Ben şaşarım bu hale,
Ah o ben serseri.

Serdar TUNÇLUER
Eğirdir/Isparta/1999/Aralık