Ah muammer teyze Şiiri - Aysın Boyner

ah muammer teyze sende gittin kim kaldıki geriye
şükran ben kapışırdık sokağın içinde biricik kızın şükran
evcilik oynardık deli adnanla şahber dedenin duvarında
takma dişleriyle korkuturdu bizi bunak kaçardık en kuytulara
ah muammer teyze o endamla o şiveyle
dranayla zırananın masalını anlatırdı bize
bir dizinde şükran bir dizinde ayşe
ah muammer teyze öyle güzel bakardı güzel gözleriyle
kaşları ay gibi sanki yukardn asılmış
mekik dokur uzun yol gibi bobinlerle
ah muammer teyze sende gittin kim kaldıki geriye
annem soğuk kış geceleride mısır patlatır birde kahkaha
o gülüş hiç gitmiyor gitmeyecek hala kulağımda
o güzel günleri geri verin bana hadi nolur desemde
sesimi duyan varmı ki kime söylüyorum kime
babam madalyalı kore gazisi çok asabi ama çok dindar
bir pireye yorgan yakan tek muammer teyze anlardı annemi
ah muammer teyze kapıdan bakardı öylesine masum
beklerdi okul dönüşü izlerdi öylesine çocuk selini
biliyorum dar evlerde kalmadı çekmediğin ah çocuk günlerim
andım işte eski günleri bizi seni bereket verseydi allah
kalmadı biçare o günlerden ne ses ne bir iz kime kalacak
toprağın bol sarayın cennet olsun ah muammer teyze ah