Ah küçüğüm,
Bana çocukken ne olacaksın diye sorsalardı.
Gökyüzü derdim.Ya da masmavi alabildiğine deniz, olmak isterdim.Okyanuslara ve enginlere beyaz martılar gibi , uçsuz bucaksız
uçmak isterdim.
Ah küçüğüm,
Bana çocukken ne olacaksın diye sorsalardı.
İstanbul gibi kokmak isterdim.
Ya da heybetli, asil ve dik
Galata Kulesi gibi; uçurumlara inat hayata gülümsemek isterdim.
Ah küçüğüm,
Bana çocukken ne olacaksın diye sorsalardı.
Kuş sürülerinin ölmediği ve göklerin ağlamadığı bir dünya olmak isterdim.
Ah küçüğüm,
Bana çocukken ne olacaksın diye sorsalardı.
Kocaman bir ağaç olmak isterdim.
Yağmura inat , rüzgara inat...
Öyle ki, dallarında yaprakları dökülen
ve toprağından bereket saçan, ayın ışığında parlayıp yıldızlar gibi dökülmek isterdim
geceye...
Ah küçüğüm,
Bana çocukken ne olacaksın diye sorsalardı.
Upuzun bir tren olmak isterdim.
İçinde dünyalar kadar sevgi taşıyan ve üzerinde ayrılık trenlerinin geçmediği köprüler, olmak isterdim.
Mehmet Delioğlan
Kayıt Tarihi : 17.1.2021 19:52:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!