Ah kadınım,benim ezik cefakar gömleğim
Eskici aşkıyla sevdim ben seni,gömleğim
Unutmakmı seni, iyi yaparım ben işimi
Issız sokaklarda haykırır yüreğim ismini…
Benim cefakar yırtık,düğmesiz gömleğim
Her daim senin kokunu,her zaman özlerim
Eziksin,yirtıksın,renksizsin benim gömleğim
Üzülme ben seni kendi kanımla süslerim…
Sanma ki ayrılacaksın benden bu bedenden
Bu cansız ölü bedenim nasıl ayrılır kefenden
Bu canım çıksada ölümlü cansız bedenden
Biz seninle kankayız ölümden sonra ezelden…
Ne hayallerimiz vardı seninle kayıp dosttuk
Uçmaktı niyetimiz,kanadı kırık iki kuştuk
Kireçsiz kayalar,sonsuz kumlardan oluşmuştuk
Yuvasız ve kimsesiz,uçamayan iki kuştuk…
Kokun hala üzerimde.etim gibi yakınsın bana
Bekliyorum seni döneceksin biliyorum bana
Elim,damarım,kanım,yüreğim fedadır sana
Ne olur yalvartma beni yeter artık dön bana…
Kayıt Tarihi : 6.4.2007 22:21:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Benim kadınım,benim için eski bir gömlekti belkide...gömlek kadar yakın etime kardeş
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!