Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
İstanbuldan neler çekt.... ömürlerinin beşte birini trafik cehenneminde geçiren insanlar....sahte sevgili istanbul....beğenerek okudum selam ve dua ile
Ah İstanbul!
İnsanları kendine aşık eden,
adına şiirler yazdıran
ve esir alan şehir.
Yalnızlığım sende kayboldu
yine sende yalnız kaldım.
Şairlere ilham İstanbul,çağ kapatıp,çağ açan istanbul,dünyanın başkenti istanbul,yedi tepeden kurulu,dünyanın gözbebeği istanbul,çok harika dizelerle bir istanbul rüzgarı estirdiniz,yüreğinize sağlık,saygı ile...
Her şair mutlaka rüyalar şehri İstanbul için bir şiir yazmak ister.Sizinde bu arzu ve isteğinizle yazmış olduğunuza mutmain olduğum bu şiiriniz için sizi tebrik ediyor ve tam puanımla da şiirinizi puanlıyorum efendim.Zahmet olmazsa sahifelerimi ziyaretinizle benimde aynı duygularla mücehhez olarak yazdığım ''BANA İSTANBULU ANLAT ''adlı şiirimi okur ve yorumlarsanız beni mutlu edersiniz.selam sevgi ve saygıları9mla efendim.
... Ah İstanbul....
Şiirin adı güzel başlayınca, şiiri okumadan önce Rahmetli Orhan Veli gelidi aklıma..
'İstanbulu dinliyorum
Gözlerim kapalı
Bir kadın geçiyor kaldırımlardan
Arkasından şarkılar türküler..'
İstanbulu dinliyorum
Neler geçiyor aklımdan neler...
Bir başka şarkının güftesi de:
'İstanbulu sevmezse gönül, aşkı ne anlar, aşkı ne anlar..
Yer yer figana geldi ah.. eski zamanlar.. eski zamanlar..
Çok güzeldi şiiriniz. Ancak, günümüzde bakımsız ve insanı sıkan kocaman, dünyanın en büyük köyü!...
TAM PUANIMLA kutluyorum.. mutluluklar...
kayıklardan balık etmek, mor soğan
trafikte keşmekeş, bize ne
kimseye aldırmadan
sirkecideyim yine
elimde telefon
nerdesin
nerde
gerçekten istanbulda çok az şey bırakmışsınız biz hep orda kaldık güzel bir şiir tebrikler
Ahh iatanbul ne hikayelerin
Ne anıların var yüreğinde senin
Ağlayanlar oldu gelip dönenler
İstanbul hatırası çektirenler
Akşam sefaları boğaza karşı
Belki bir fincan acı kahve yada demli çay
Kimine yanlızlık kime sonsuz aşk
Belkide sevdiğiyle beraber akşamları sayarlar yıldızla ay
Şiiriniz çok güzeldi zevkle okudum ve kayıtsız kalamadım tam puan******10saygılarımla
KUTLARIM SİZİ İSTANBUL'A SEVDANIZDAN DOLAYI YÜREĞİNİZ GÖNLÜNÜZ VE SEVENLERİNİZ İÇTEN OLSUN SAYGILARIMLA RECEP ÖZCAN ÇALIŞKAN (MİMOZAMSIN)
Aşığım İstanbul'a....
yine bir sabah vapurdayım istanbul,
nostalji yaşıyorum,seninle sade bir kul,
çay,simit,peynir,mutluluğu kendinde bul,
ekmeğini kazanmış,umutlu bir sandal,
emirgan'da sevgi çiçeği,topluyor insanlar,
gönüllerince mutlu sevdalar sana ağlar,
balıklar dans ediyor,orada martılar var,
kızkulesi aşıkları kendinden geçmiş mutlular,
yeditepe,çamlıca,sevdiğinizden haber mi var,
sultanahmet,eminönü,sirkeci,selamlıyor gönülleri,
mahmutpaşa,kapalıçarşı,insanlar savaşa karşı,
yenicami barışı simgeler,güvercinleri,
hoşgörüsüyle kucaklar,davet eder bizleri,
topkapı,ayasofya,tarihtir,şandır,şereftir,
ortaköy,boğaziçi,gururlandırır güzelliği,
kadıköy,haydarpaşa,mutluluktur,her yaşta,
beyoğlu,taksim,şişli,açıyor rengarenk sevgili,
gecenin karanlığında sana yıldızlardan meşale saçıyorum,
sana ellerimle dokunmak istiyorum,
rabbimden gelen ömür kadar,
birde gönüllerde kalacak zaman kadar,
tükenmek bilmeyen eşsiz bir dostsun,
ağlayan bir sevgili gördüğümde daima seni anarım,
seni seviyorum sonsuza kadar istanbul
Recep Özcan Çalışkan
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
--------------------
Bu şiirin hikayesi:
lale devriyle sevgileriyle mutluluklarıyla özlemleriyle içimde hiç bir zaman sönmeyecek güneşimsin istanbul saygılarımla
sevda şehrim isanbul,herşeye karşın seviyorum,koca kent kaçkını olsam da..sevmeyen olduğuna da inanmıyorum acılar çekilse de uğruna..
istanbula yazılmış güzel bir şiir teşekkürler istanbul anlatılmaz yaşanır derlerdi artık bir parçamız gibi istanbul suz yaşanmaz gibi geliyor bana 9 günlük tatile gittigimde yedinci günü dönecek kadar seviyorum istanbulu onun hakkında şiirler yazıyoruz bizler ama bir zamanlar destanlar yazmış atalarımız bu güzel şehir için belkide budur bizleri istanbuldan koparamayan
Bu şiir ile ilgili 12 tane yorum bulunmakta