Eylül’e…
Ah Eylül…
Ahh…
Onun hayatında hep sen vardın.
İsminde sen,
Cisminde sen,
Gülerken sen,
Ağlarken sen…
Hep sen vardın.
Eylül’dü adı,
“Zeynep Eylül”…
Ilık bir Eylül akşamı
'MERHABA' dedi hayata.
Serin bir Eylül sabahı aldı eline kalemi,
A demeyi Eylül’de öğrendi.
Eylül’de başladı ortaya ve liseye,
Ve yine bir Eylül’de âşık oldu,
Eylül’de başladı ilk gönül sancısı.
Büyülü bir Eylül’de gitti hayal şehir üniversiteye…
Doğunun nâdide şehrinde (?) adım attı
Hayat kavgasına.
Dört Eylül sonra
Başladı insan sarraflığına,
Kutsal meslek öğretmenliğe.
Ve yine Eylül…
Eylül’de evlendi,
Yeni bir hayat kattı hayatına.
Yine Eylül,
Minik Eylül doğdu…
“Sude Eylül”…
On Eylül sonra,
Yağmurlu bir Eylül,
'ELVEDA' dedi hayata....
Dedim ya,
Onun hayatında hep Eylüller vardı.
İsminde Eylül
Cisminde Eylül,
Gülerken Eylül,
Giderken Eylül...
Güle güle Eylül!
Güle güle…
Ah eylül…
Ahh…
2007
Kayıt Tarihi : 7.4.2007 00:50:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Güle güle Eylül...
AKIŞ SÜPER VE SÜRÜKLEYİCİ...
ANLATIM HOŞ VE SEVDİRTİYOR KENDİNİ...
İNSAN OKURKEN ; ''ACABA GERÇEK Mİ BU HİKAYE ?'' ....DİYE,
ŞİİR, KENDİNİ O DERECEDE KABUL ETTİRİYOR İŞE...
YÜREĞİNİZE SAĞLIK.
SAYGILARIMLA
TÜM YORUMLAR (7)