Ah Eylül Şiiri - Ayten Özgün

Ah eylül daha ağustosta başladı
Gelişinin sancıları
Estin soğuk rüzgarınla üşüttün kalbimi
Şimdi yanımda olsaydı sevdiğim
Üşüyen kalbimi avuçlarında ısıtsaydı
Otuz gün boyunca bana acılar çektirdin
Bana ne şiirler yazdırdın bu ay boyunca
Her günüm azap her günüm acı
Her güne bir şiir düşürdün
Ne acılar gizli mısralarımda
Sen nereden bileceksin
Neler çekti bu yüreğim bilemezsin
Çünkü sen benim gibi sevmedin ki
Sarardı ağaçlar bak ve de gök yüzü
Kurudu dallarda yapraklar bal mumuna döndü
Yeşildi tüm ağaçlar yeşildi yapraklar
Sarartın kuruttun tek tek döktürdün
Her düşen yaprakla birlikte uzaklaştın benden
Her gün gönlüme hüzün düşürdün
Her taraf hüzün kokuyor
Neden bu kadar hırçınsın kimeydi kinin
Ayrılıklar hep bu ayda oldu
Gidenler asla dönmedi geri
Seven gönülleri hep bu ayda küstürdün
Ayırdın sevenleri ayrı diyarlara düşürdün
Diğer aylardan ne farkın vardı sanki
Sadece adın Eylül değil’miydi
Sen gittin artık Ekim geldi yerine
Ama hala senin sancıların geçmedi
Mademki kalıcı değildin gidecektin bir gün
İnsanları neden bu kadar üzdün.
Bir dahaki yıl geldiğinde
Yine böyle acı vereceksen yüreğime
Gelme eylül sakın gelme