Ah Eleni Şiiri - Mine Dönmez Ölçer

Aldı eline aynasını
Şimdiki halini es geçerek
Daldı o en güzel yıllara
Ne fiyakalı kızdı
Neonlara yazılmıştı adı
Kırmızı halılarda yürürdü
Kırk yıllık starlara
Taş çıkarırcasına…

Işıl ışıldı gözleri
Hem de en yeşilinden
Dolgun göğüsleriyle
İncecik bir fidanken
Yüksek çelik topuklu ayakkabılarıyla
Seke seke uçarken
Beyoğlu sokaklarında
Dünyalar güzeli Eleni..

Pavyonun en gözde kızı
Başından aşağı altın dökenler mi
Dönemin en parlak siyasetçilerini
Ağırlayan mekanda
Ayakkabısından şampanya içenler mi
Ah Eleni…

Eleni dedi kendine
Yıllarca bu ismin altına sığınmıştı
Sonra aklına
Kimselerin adını bile
Duymadığı
Dağ başında bir köyden
Saçlarında güneşin kızılını da alıp
İstanbul’a gelen
Küçük Hasibe
Canlandı gözlerinde
Hüzünle sarıldı ona
Tez yitmişti yıllar
Haindi, nankördü zaman
Şimdi bir çatı katında
Yıpranmış bedeniyle
Çalınmayan kapısının
Gerisinde büyük final
İçin yalvarırcasına bekliyordu
Ah Hasibe ahh dedi…

Mine Dönmez Ölçer
13.02.2025