Ah Çocuk Şiiri - Adem Müjdeci

ah çocuk
yine rüzgaramı kaptırdın düşlerini
deli taylar gibi şahlanmış gözlerin
ne yana koşuyorlar hiç durmaksızın
böylesine çılgın böylesine asi
kaç kereler düştün akıl pazarına
kaç yerden parçaladılar yüregini
zincirlerini çözmeden hıncının
düşüncelerle boguştun durdun
zifiri gecelerde sonsuzluga uyudun
binbir tuzakla çevriliydi her yanın
kan revandı uyandıgında ruhun
umut degildi isyandı döşegin
yalın ayak kalemin kıldan keskin
savuruyorsun karanlıgına cahillerin
bozgunlara ugruyor haksızlıklar
aydınlıklar sen öldükçe doguyor
sıg ormanların göl sakinligindesin
dibine çökmüş bütün esaretin
gökyüzüne oflayıp derinlerinden
hıçkıra hıçkıra taşacaksın birgün..