Ah Çocuk! Şiiri - Yunus Koşar

Korkularım masumdu,
Sevinçlerim basit…
O zaman ister miydim bilmem(?)
Ayaklarım ellerim büyüsün…
Çıksın sakalım bıyığım.

Ah! Çocuk
Kalaydın hep öyle.
Ne erişilmez dallara erişeydin
Ne de gücün yetseydi ufak bir kayayı kaldırmaya

Ah çocuk
Kalaydın hep öyle
Umutsuzluğu bilmezdin,
Kini nefreti öğrenmezdin,
En büyük sıkıntın olurdu alınmayan bir plastik top

Ah çocuk
Kalaydın hep öyle
Tahtadan bir atın, çamurdan oyuncakların
Sadece telgraf tellerine takılacak uçurtman…
Tatlı rüyaların olurdu hep

Ah çocuk
Kalaydın hep öyle
En büyük kaybın olurdu
Divan altına kaçan misketler

Ah çocuk
Kalaydın hep öyle
Hem bitmezdi hiç enerjin
Kovaladığın ne rızık olurdu
Ne de menfaat
Bahçe hortumundan bir tekerlek
Kovalardın toprak yollarda

Ah çocuk
Kalaydın hep öyle
Ne başın ağrırdı ulaşamadıklarından
Ne de sıkıntısını çekerdin erişebildiklerinin

Ah çocuk
Kalaydın hep öyle
Ölüm hep uzak olurdu sana
Hiç gelmeyecekmiş gibi

devam etsin mi?

09/09/2013
HADIMKÖY