Âh Çeker Ağlarım Şiiri - Mehmet Cıngır

Bil ki silleyi vuran âlemlerin ilâhıdır bu,
Büyüklenmenin büyük günâhıdır bu,
Hak edenleri demiyorum ammâ,
Haksız yere mahkûm olanların âhıdır bu.

Kimsenin âhı kimsede kalmaz,
Kimse çektirdiğini çekmeden ölmez,
Çıban gibi büyür ahlar bağrımda,
Ah çeken bir gün güler de çektiren asla gülmez.

Ah çeker ağlarım bir matemin tufanında,
Umuda uyanırım her gecenin sabahında,
Arz eder arzuhalim aya,yldızlara seher yeli
Gizlidir benim âhım zalimlerin günahında.

Bilir misin Arş-ı âla’yı tuttu benim âhım,
Neydi Allah’ım neydi benim günahım?
Acının toprağında zehir akıyor ırmaklarm,
Bittim,tükendim;bir âhım kaldı,bir de eyvâhım.

Hayatın gölgesini yüklenmek ne kadar ağırdı,
Duymadı bile beni, sultanın kulakları sağırdı.
Gülmedi hiçbir zaman yüzüme benim kara talih
Bütün olmazlar,çıkmazlar,iniltiler beni çağırdı.

Elbet bir gün ruhumdaki azgın deniz durulacak,
İçimde esen kum fırtınaları bir gün yorulacak,
Bütün acılar bir gün son nefesini verecek,
Yüreğime benim de huzur pazarı kurulacak.