Ah Bu İnsanlar Şiiri - Bülent Albayrak

Yaşamaktan bunaldığında,
Kendi kendine konuştuğunda
Her şeyin sonu sandığında,
Seni hayata bağlar, bu insanlar.

Sabrın tükendiğinde,
Güvendiğin sana sırtını döndüğünde
Uykularının kaçtığı günlerde
Seni rüyaya daldırır, bu insanlar.

Mutluluklar kol gezdiğinde,
Sıkıntılar bitti dediğinde
Kahkalarla güldüğünde,
Seni hayat’a küstürür, bu insanlar.

Kalbin ansızın teklediğinde,
Gelir, geçer diye beklediğinde
Dostlarının yolunu gözlediğinde,
Bir ikindi namazıyla yolcu eder, bu insanlar.