Selvi boylum, yali kavagim,
Ben senin bu kütüklüğü ne hayranim.
Allahim hikmetinden sual olmaz, boyuna malzemeyi bol tuttun,
Acaba icine akil koymayi mi unuttun?
Bos odanin duvarlar gibi,
Her soyledigimi aninda verir geri.
Kadinin yaratilmis oldugundan habersiz,
Kırgın ve yaralı yüreğimin önüne,
Bir kapı açtın zannettim.
İnanmayı, güvenmeyi istedim.
Araladığım kapıdan sızan ışığın;
Ufacık bir rüzgarla sönecek
Mum ışığı olacağını nerden bilirdim.
Devamını Oku
Bir kapı açtın zannettim.
İnanmayı, güvenmeyi istedim.
Araladığım kapıdan sızan ışığın;
Ufacık bir rüzgarla sönecek
Mum ışığı olacağını nerden bilirdim.
