Ah Be Koca Dünya Şiiri - Dinçer Dayı

AH BE KOCA DÜNYA.

Nedir senin biz İnsanlardan çektiklerin?...
Bilirim, bizden ne kadar çok çektin.
Evet, şikayetcisin.
Hergün üzerinde tepindik.
Savaşlar yaptık...
Yaktık...
Yıktık...
Kazdık...
Bozduk...
Deldik...
Ellenmedik..
Oynamadık..
yer bırakmadık...
Üst üste binalar, fabrikalar, alış veriş merkezleri diktik.
Dağları deldik.
Tüneller açtık.
Yollar yaptık.
Dereleri kuruttuk.
Denizleri pislettik.
Maden ocakları açtık.
Gömü hazine dedik.
Çukurlar kazdık.
Ağaçları kestik.

Ormanları yaktık oksijen bitti,
Binimum Yuvasız kuşlarla canlılar gitti.
Ekinler kurudu. suyumuz yitti.
Ekin ekilecek, tarla sürülecek.
Bağ bahçe yapılacak yer kalmadı.

Gürül gürül akan Dereler akmaz oldu.
Nehirler kirlendi.
Hepsi taşlarla doldu,
Renkleri soldu.
Dünyanın dengesi bozuldu.
Toprak çoraklaştı, kurudu.
Yağmur akmaz oldu.
Hayvan otlayacak yersiz kaldı?

Evet, koca Dünya nefes alınacak yerin kalmadı.
Bize kızdın!
Doğal afetlerle bizi cezalandirdın.
Anlamadık!...
Rüzgarlar esti.
Fırtınalar koptu.
Dinlemedik!...
Depremler oldu.
Umursamadık!...
Yağmurlar yağdı.
Seller aktı.
Aldırış etmedik!...
Tutanlar, kıyametler koptu.
Nuh'un sesine kulak vermedik!...

Bir ucunda düğünler var.
Diğer ucunda ölüm.
İnsanın insana yaptığı zulüm.
Biliyorum!
Üzdü seni.

Diller artık söylemez oldu.
Kulaklar söylenenlere, tıkalı kaldı.
Sevgiyle Dünyaya,
Yüzümüz gülecek yarın mı kaldı.

Bitmeyen savaşlar, halen ölüm saçıyor.
Atılan toplar, mermiler.
Yer yüzünde yaralar açıyor.
Göçmen olmuş insan korkup kaçıyor,
Umudu kalmayan canlılar öylesine nasıl yaşıyor.
İnsanın Önünü görecek,
Dünya nın yarını mı kaldı?

Yeter olsun, insanoğlu!
Barış getirin artık.
Bir birinize silahlar satmayın.
Mutluluğu, huzuru yabana atmayın.
Bir birinize nifak, hüsumet sokmayın.
Artık!
Dünya hepimizin bağrına kazma vurmayın.
Artık,
Toprakta yatacak yerimiz kalmadı?
Dinçer Dayı