Ah Be Hayat Şiiri - Yenal Karavelioğlu

Bana bak hayat,
Sen beni oyuncak mı sanıyorsun…

Ne olmuş yani,
Bir gece de,
Sularım kesildiyse,
Trafom patladıysa,
Rakım bitmiş,
Şarabım dökülmüşse...

Ne olmuş yani,
Gözlerime ağlamak yasaksa,
Yüreğim kangren olmuşsa.
İçim kan ağlarken,
Yalnızlığım geceyle halay çekiyorsa...

Ne olmuş yani,
Yüreğim kendi sığınağında,
Bir bardak çaya hasret kalmışsa.

Hayat bana karşılıksız,
Bir bardak kahve ısmarlamıyorsa…
Yüreğim hasret adına üşüyorsa
Hayat bana,
Bir gülümseyiş bile sunmuyorsa…

Ne olmuş yani,
Her zaman güvendiğim insanlara,
Kar yağmış,
Çamaşır sularım tükenmiş,
Hayatımı lekeler kaplamışsa…

Hayatıma güneş değil de,
Karanlıkla evlenen sisler nikah kıymışsa…

Söylesene be hayat,
Ben ne yapayım, gelen vuruyor,
Giden vuruyorsa.
Hayatım çarpışan otoya dönüyorsa...
Ben ne yapayım,
Hayat beni değil de,
Ben hayatın sunduklarını yasıyorsam...

Bana bak hayat!
Oysa ben ’Yaş otuz beşi geçti,
Bitti yolun yarısı’’ misali,
Zaman ilerledikçe ömrümden,
Her gün yeni bir şey istedim senden…

Her bir aydınlıkta,
Başka bir tohum yeşerttim gönlümde.
Dilekler tuttum geceleri,
Ara sıra verdiğinde sevdiklerimi,
Yavaş yavaş ödettin bana, bedellerini…

Hayat dedim,
Ah be hayat, bana bak,
Haykırdım tüm gücümle,
Artık bende kaderime karşı koyuyorum…

Sevgilim olamayan sevgilimle,
Her yokuşun bir inişi varken,
Aşağı Kasım paşa’ya,
Yüreğime gömmüşken,
Kalbimin yokuşundaki tüm acıları,
Ben koşarken geleceğe,
Çelme taktın bana…

Yüreğim yerine,
Dizlerim kanasa diye,
Dualar ederken,
Bir yük daha koydun omuzlarıma…

Dizlerimle yürüdüm,
Yüreğim kanarken…

Ellerimle süründüm,
Dikenleri çıkardın yoluma…

Gün ola aydınlık ola,
Kılıç ola kalkan ola,
Harman ola toprak dola
Güneş ola yağmur ola,
Karanlık ola korkular ola,
Ben bu hayatın içine……diye
Benim de yanımda dostlarım ola dedim…

Yankılandı sesin geldi bana
Ne verdin ki bana,
Ne istiyorsun benden…

Sıradansın ama en ön sıradan,
Kaç kere dalmak istedin son sürat kavşaklara,
Kaç kere sürmek istedin köprüden aşağı arabayı,
Kaç kere sıkmak istedin kafana,
Bilmiyor muyum sanıyorsun…

Bu isyanın neden,
Kafanda saç kalmadı,
K.ç...n kılı ağardı.
Çizgiler kapladı her yanını,
Ruhun kırık,
Bedenin yorgun,
Gönlün bitik…

Cep delik, cepken delik,
Balık vurmuş karaya,
Al bir kaya,
Nerene dayarsan daya…

Ne tadın var, ne tuzun,
Yırtık dondan çıkar misali,
Her gün bir acı,
Bir sancı bitiyor bedeninde…

Kendi kendine kalmışsın,
Hala ne bekliyorsun benden,
Yüreğin bile kaleminde atıyor artık,
Nabzını bile aşkla ölçüyorsun sen…

Ellerin bile şiirle ritim tutar olmuş,
Kendine bile hayrın yok diye,
Bir de sen vurdun bana hayat…

Hayat dedim
Dünya bile yuvarlakken,
Dönüp dururken etrafımda,
Senden ne beklenir ki,
Dansöz gibisin,
Delikanlı olsan kaç yazar diyerek,
Yeter artık, yeter diye,
Fondip yaptım kadehleri,
Kırdım şişeleri…

Geberesiye içsem unutsam her şeyi,
Uyusam uyanmasam dedim kaç gece…
Devirdim salladım bir damla daha dona düşer misali,
Haykırdım, isyan ettim…

Bende biliyorum işediğim yere,
Bir gün birinin gelip sıçacağını diyerek,
Haykırdım hayat…
Ben olmasam başın göğe mi erecek,
Bir taraflarına bir şey mi girecek,
Kalkanlarımı kim indirecek…

Kıçımın kenarına adını kimler yazacak,
Senden bir bok olmaz desen de,
Kıyamet kopacak,
İnsanlar bir gün öbür dünyaya,
Kazık çakacak bee hayattt…

Yaaa işte böyle hayat,
Gücüm yetmese de sana,
Acılarla, sancılarla,
Kalsam da tek başıma,
Kalsam da musalla taşında,
Kavuşsam da kara toprağıma.
Sende benden bombok,
Üstüne sifon çekilmiş bir halde
Sonunda benden de beter olacaksın…
Beni tüketsen de,
Sen de tükeneceksin,
Bu şiir de sana cuk oturacak,
Kalacaksın başlı başına hayattt…