Ah Be Hayat Şiiri - Hamit Atay

Ah Be Hayat

Ah be hayat,
Ne çok şey vaadettin bize,
Ne çok hayal kurdurdun,
Sonra bir bir aldın elimizden.
Bir bakışla başlatıp bir ömür sürecek sandıklarımız,
Bir veda ile yarım kaldı.
Bir dost omzuna yasladık yüreğimizi,
Sonra öğrendik ki,
O omuzlar menfaatle satılık.
Ah be hayat,
Sen mi yordun bizi,
Yoksa biz mi sana fazla inandık?
Çocuk kalbimizle koşarken,
Taşlarına takıldık düşe düşe.
Ama her defasında kalktık,
Tozunu silip,
Yine sana güvendik.
Bir gün dedin: “Aşk!”
Koşa koşa gittik.
Ertesi gün dedin: “Ayrılık!”
Paramparça döndük.
Bir gün dedin: “Dostluk!”
Sarılıp inandık.
Sonraki gün dedin: “İhanet!”
Yalnızlığa mahkûm olduk.
Ah be hayat,
Sen bir sahne kurdun bize,
Biz figüran sanırken kendimizi,
Meğer başrolmüş acılarımız.
Kimi zaman kahkaha attırdın,
Kimi zaman gözyaşında boğdun.
Ama her defasında
Bir şiir bıraktın dudaklarımıza.
Şimdi soruyorum sana:
Nedir bu oyun, nedir bu sınav?
Niye hep yarım, niye hep eksik?
Belki de cevabın şudur:
“Benim işim eksiltmek değil,
Sana sabrı öğretmek.”
Ah be hayat,
Yine de kırgın değilim sana.
Çünkü ne kadar yaraladıysan,
O kadar şiir yazdırdın bana.
Ne kadar ağlattıysan,
O kadar derinleştirdin kalbimi.
Ve şimdi diyorum ki:
Al götür yüklerini benden,
Ne kaldıysa bırak geride,
Benimle gelecek olan
Yalnızca kelimelerim olsun.
Ah be hayat,
Sen bitmeden ben bitmem,
Ben bitsem de şiirim bitmez.
Hamit Atay