Ah be gönül.. Şiiri - Abdullah Göçmen

AH BE GÖNÜL....

hep yanlız kaldım senin yüzünden,
aralarda kaldım,düşdün gözümden,
kandırdın beni durmadın sözünde,
yine aldattın beni ah be gönül..

nice gönüllerde saraylar kurdum,
sarayların içini gülle doldurdum,
yine yaranamadım, beni soldurdun,
ah be gönül,yeşil yaprakken kuruttun.

nice sevdalar nice gönüller gördüm,
gözleri mavi mavi,yeşil yeşil,
sevdalanmak aşık olmak elde degil,
bu hayalimide çok gördün,ah be gönül..

gönül o kadar hassas o kadar duygusal,
her gönül kendi olur sanıyor,
darbeleri yedikce gönlüm acıyor,
ah be gönül,yine içim kanıyor..

benim olur olmaz hiç düşünmedim,
her gönülde çiçek gibi açmak istedim,
nice güzellere gönlümü açdım,
açtıgıma bin pişman ettin,ah be gönül..

gönül sensiz olmuyor ben ne yapayım,
ben senin gönlünün sahibi olayım,
yalan dünyada birazda biz mutlu olalım,
yine mutlu olamadım,ah be gönül..

abdullahım gönlüne göre gönülü bulacaksın,
inanıyorum sende mutlu olacaksın,
sende inşallah bir gönüle konacaksın,
ah be gönül,bul artık şu gönülü...

arkadaşım sırdaşım gönül kardeşim,
hediyem olsun sana bu acizane şiirim,
unutma beni unutulmayı hiç sevmem,
canım sırdaşım gönül kardeşim....

abdullah göçmen
20:19 25.12.2008