Ah be çocuk Şiiri - Mukmiri Ahdar

Siz hiç;
kendi çocukluğunuzla yıllar sonra karşılaştınız mı ?
Onun; o buruk çıkmayan sesinde..
kendi haykırışlarınızı, duydunuz mu ?
Kendinizi, teselli eder gibi; sırtını sıvazladınız mı ?
Ah be çocuk ;
Hani;
"biliyormusun benim bugün babam öldü" dedin ya !
Kelimeler nasılda; düğüm, düğüm oldu boğazıma.
Sadece "bende bende senin yaşındayken kaybettim babamı" diyebildim .
Ama bilsen; yüreğim nasıl sarıldı sana.
Neler neler söyledi ...
Oysa seni teselli edecek; onlarca cümlem !
Sana, yol gösterecek; yıllardır biriktirdiğim tecrübelerim vardı.
Sen bakma benim geçicek dediğime
Acının büyüklüğünü, derinliğini;
hissetmesem,
Kısık çıkan sesindeki o titreyiş!
O, mahcup boyun büküşün olmasa neler neler diyecektim...
Şimdi senin dünyan başına yıkıldı; diyemem ki !
Her kapı çalışında o gelicek sanacaksın.
Her gece rüyana gelmesi için yalvaracaksın;
Her uyandığında kocaman bir boşluk olucak içinde diyemem ki !
Yaşın kaç olursa olsun arkadaşların baba dediğinde gözlerini kaçıracaksın
hatta; bazen hepsine öfkeleneceksin!
sonra sessiz bir köşede gözyaşlarına boğulacaksin diyemem ki !
Ah be çocuk ;
Her yetim dediklerinde ; acın bir kez daha yüzüne tokat gibi çarpacak..
Acını gizlemeyi daha bu yaşında öğreneceksin;
En çokta annenden...
Annen üzülmesin diye anlamıyor muşsun gibi davranacaksın.
Bir gecede bu kadar büyumüşken herşeyi yine çocukluğa vurucaksın ...
Artık bayramların bitti !
Artık oyunların bitti !
Artık senin çocukluğun bitti; diyemem ki .