Ah Be Can, Can da Can Gibisin...

Zaman, zamansız kırılırda
Yaşam,düşer ya ayak uçlarına
Geceler, gündüzlere kilit vurur
Karanlıklar kabus çizğilerine bürünür
Anlamsız bir ter basar, bedelin hassas yerlerini
Güneş yorgun düşer, gidişlere teslim olur
Yıldızlar, kor dikene dönüşür
İçten çekilen bir nefesin ardından
Yaşamın, gölge yerleri canlanır
Alıp başımızı gitmek isteriz
Ama nedense
Duygularla beslenen kareler birer birer açılır
Ağlamaklı gözlere küskün harfler düşer
Gam keser dudak uçlarını
Sonsuz bir boşlukta uçar gibi
Saplanır, asılı kalırız hayat duvarlarına
Ah be can da can gibi can
Avuçlarındaki nefes bin tere dönüşür
Koklarsın kendini
Yıllara sakladığın benliğinle
Ve istemesende
Yanlızlığına bağlarsın gerçek sevgini
O gün
Sevginin adını özlem koymuştum
Yaşam zincirlerine asılı kalmış
Özlemlerimle konuşuyordum
His perdelerim delinmiş
Bin sancının acıları örüyordu, gönül nefesimi
Sevmek değer vermek ve özelimsin demek
Yürek buzlarının erimesi gibiydi
Anlamlı olanı anlatmak gerekmezdi
Nedense
Zaman sinemasının
Görülmez sahneleri gözlerime flaş olmuştu
Yoksa,bu oyunun kuralı yokmuydu
Yığılmış düşüncelerim toz tutmuş
Doğrulara tutunsam, yalanlar yıkıyordu özelimi
Dinmezdi ve terliyordu yaşam, alabildiğine
Gönül sayfamdaki sözlerimle
Ne yapsam ne etsem olmuyor, anlatamıyordum
Ve bin öfkenin nefesi, denizlere dönüşüyordu
Yok olsa………….Yokluğu ateşten gömlek
Var olsa………….Varlığı acıdan süzğeç
Nasıl
Nasıl bir yaşam dalına tutundum
Nefes alsam, yaprağında kuruyordum……..