Ah Be Ana! Şiiri - Sinan Alataş

Ah be ana!..
Söyle ben neredeyim?..
Büyüdükçe avuçlarındaki küçük
Kayboldu çocukluğum
Hani o gülüşlerim?..
Pervasız kahkahalarım,
Kuş gibi çırpınan yüreğim?..
Hangi ağaç dalına takıldı sevinçlerim?..
Nerede kaybettim?..
Nerede çocukluğum?..
Hangi hazan vurdu?..
Savurdu beni, ana?..
Nereye koydu?..

Hayallerim vardı
Kalbimi sırdaş ettiğim
Pamuklara sardığım
Yeşertmeye doyamadığım...
Yüreğimi talan ettiler
Mutluluk bana serap
Issız bir kalbin ortasındayım
Sevdam çıkmaz sokak
Aşkın adı kaldı, ana
Hayallerime kelepçeler vuruldu
Umudum tutsak!..
Kimdi?..
Kimlerdi beni benden koparanlar, ana?..
Söyle bana...

Dünyam çok soğuk
Üşüyorum
Aç bağrını
Tut beni al
Isıt, ana
Çocukluğumla bağrında kalayım...
Açtım dünyaya
Soldum, çürüyorum
Canım canına muhtaç
Ne olur
Yeniden can kat canıma
Kalmasın korkularım
Kayboldum
Beni ancak sen bulursun...

Sor bir ana:
Nedir kucağındaki hayat?
Ömrün ne bıraktı sana?
Sor hele bir ana!..

Desin bu balan sana:
Hayat, kendin bilmekmiş
Okumak, anlamak ve aklı kullanmakmış
Kendi kendine yetmekmiş sonra...

Ana, sordun ya:
"Ömür ne bıraktı sana?"
Zannederek geçen onca zaman...
Ömür diyorum ana;
Düşman bıraktı, anamız aynı
Dostlar bıraktı, anamızı geç kanımız farklı
Acıma endişelenmeyen yürekler bıraktı
İnsanın oğlu olmak ana
İnsan olmaya yetmezmiş, anlattı ömür acı acı
Velhasıl ana, ömür koca bir "hiç" bıraktı
Deli bir nehir oldu aktı geçti
Bilmem ki nereye vardı...

Ah be ana!..
Ben de sorsam sana:
Canım canınla beslenmişti ya
O can yine canına muhtaç
Neredesin ana?..
Ah be ana!..

Bir dokunsalar bin ah dökülür oldum
Affımın sabrı tükendi gönül derbeder
Virane bir ev gibiyim
Sahibinden
Kuzey cephe, 1 hüzün, 1 keder

Yangınıma kürek kürek ateş atanlarla özgürleşti ruhum
Acılar da güzelmiş, zamanla anladım ana
Şimdi tüm yaralarımın kabuklarını
Topluyorum kenarda
Bir "ah!.." şerhi olarak bırakıyorum
Boyunlara kırgınlıklarımı
Ve kanıyorum bir köşede ıssızca ana
Kimsesiz değil sahipsiz kanıyorum!..
Kimsesiz değil sahipsiz kanıyorum!..

Ve haykırıyorum:
Ey cahil cühelâ!..
Ey bitli bakla!..
Ey bitli baklanın kör alıcısı!..
Ey üç maymun!..
Ey dilsiz şeytan!..
Ey bana dokunmayan yılan bin yaşasın diyen!..
Ey düşeni tutmayan!..
Ey çağrılsa da gelmeyen!..
Ey çil yavrusu gibi dağılan eş, dost, akraba!..
Ey deve kuşu!..
Ne zaman kaldırırsın bin asırdır kuma gömdüğün gamsız başı?
Aklını kiraya veren malik
Hiç sormaz mısın?..
Sığar mı vicdana bu uçsuz bucaksız öfke!..

Ve bir gün gelirse bu dağlara bahar, ana
Ve ben ölmüşsem o gün
Diliyorum Allah'tan:
Bir rüzgâr essin mezarımda
Kaldırsın toprağımı ve savursun dört bir yana
Bu da benim sevincim olsun!.