Ah Babam Şiiri - Deniz Gece Mavisi

İşte yine gece
ve ben yine dilimle dudaklarım arasında sıkışan kelimelerin
can çekişmesine şahit oluyorum
Bir damla yaş eşlik ediyor duygularıma
Gözlerimde kabir azabı dünler
Jilet atıyor yaşlar yine göz bebeklerime
Stabil acılarımın kangren serenatları
İniltili gece anadan üryan hasretim
Ah babam ah

Saçıma akları dolduran tek adam
Yürek hanemdeki derin iz
Dudağım da ki kimliksiz lehçe
Yine özlem gırla
Hasret saçlarımı çekiştiriyor
Beli bükülüyor en güzel hayallerimin
Ben ağır yaralı savaştan mağlup düşmüş bir asker
Yürek hezeyanlarım arasında canlı bir ses bir nefes arıyorum
Duygularım yoğun bakımda
parmaklarım hissiz
dizlerim ise takatsiz
ortalığın anasını ağlatacak güce sahip olup da susmak nedir bilir misin sen
babam

gözümün yaşıyla seni toprağa verişim dün gibi
sırtımı sıvazlayan dostların duygusuzca sözleri
ağlama
lan ağlama demesi kolay
benim babam öldü babam diye ağlayamamak ne kadar zor
ne kadar zor baba
babam

adını telefonumdan silemedim
ne zaman rehbere girsem sanki arayacakmışsın gibi o his
sahi arayamazsın değil mi
özledim desem
hasretim desem
gel desem gel
ah ah ciğerim yanıyor baba
ciğerim yanıyor

babasızlık çok zormuş yıllar geçse de bitmeyen acı
dinmeyen sızısın içimde
babam dedikçe yırtılıyor göğüs kafesimin en solu
babam babam
yakışıklı babam
ölüm sana nasıl yakıştı
nasıl
kefenin damatlığın mıydı
bedenini kara topraklara mi damat verdin babam

yine ayaklarım bana ihanet ediyor
evet mezarının başındayım
öpmek istiyorum
sarılmak istiyorum
o miski amber kokunu ciğerime tıka basa çekmek istiyorum
ama toprakların kolları yok ki saramıyorum
aslını istersen sana çok kızıyorum
neden be baba ölürken vasiyet etmedin
bir elimi dışarıda bırakın kızım kendini yalnız mutsuz hissederse gelip öpsün
tutsun beni yanında hissetsin demedin
neden be baba neden
neden

şimdi ellerin yerine toprağını avuçluyorum
onlarda yarama derman olmuyor be baba
bu derdin bir dermanı var mı
acım ne zaman dinecek be baba
ne zaman

seninle oynadığımız oyunlar geliyor aklıma
sen ebe olurdun bende saklanırdım arardın beni bulmaya çalışırdın
sonra ben arkandan yavaşça gelip ebe derdim bağıra bağıra
yine gelsene
yavaşça sokulsana
ama bu defa ebe değil ben geldim desene
bazen oyunlardan sıkılınca otururdum köşeye
ellerimi birbirine bağlar
büzerdim dudaklarımı
sorardın prensesim ne oldu sana
bir elimle göz yaşımı silerken bakardım o bal rengi gözlerine
ve iyice kısıp sesimi derdim
küstüm sende bana sarılır öperdin sonra hemen barışırdım
sahi ben sana küstüm
küstüm be babam küstüm

hadi yine sarıp sarmalasana
oy prensesim küsmüş mü desene
alsana beni sıcacık yüreğine
alsana be baba
alsana

küstüm ben sana küstüm babam
küstüm
gel ve barış artık benimle
ne yediğim yeklerin tadı var
nede gezdiğim yerlerin
cüzdanımda duran tek resminle dertleşip duruyorum
bakma kızıyorum ama seni çok seviyorum
çok özledim be babam
cennet kokulum
dünyanın en yakışıklı adamı
ölürken bile güzelliğiyle herkesi büyüleyen adam
gelsene

lütfen gel yalvarıyorum
bir saniye bir salise bile olsa gel bana
yine yutkundurdu üç kere hayat beni
senden sonra bana hep bir eksiğin var mı diyen sevdiklerim oldu
diyemedim babam
tek eksiğim sensin be babam
her şeyim var
her şeyim bir tek sen yoksun

keşke be baba
bir kolum olmasaydı
bir gözüm olmasaydı
bir ayağım olmasaydı da sen yanımda kalsaydın
bedenin eksikliği bir şekilde telafi ediliyormuş be babam
zaman öğretti bunları bana
ya senin eksikliğini hangi kalem hangi kağıt tamamlayabilir
milyonlarca şiir yazsam ne
kalemi yüreğime batırıp yazsam ne

ben kanadı kırık bir kuşum
ve kanatlarımı kaybettim
bana eksiklerimi sorma hayat
babam derim tamamlayamazsın
sorma be sorma
özledim
özledim