Ah Amcam! / Manzum Hikaye

AH AMCAM!

-Hayatın arka sokaklarında gezen ak sakallı öğretmen
Anılarındaki çocukluğunu dillendirir kendince.-

Bir çocuk var
Okuma aşkıyla yanan,
Küçücük boyunda kocaman düşleri olan.
Upuzun bir giysi var üzerinde.
Anneliğinin aklına uyar babası
Hissetmez bile onun okul düşlerini.
Her akşam okul bahçesinin önünde
Öylece bekler okuldan çıkanları çocuk.
Amcası bir gün görür gözlerindeki ışığı,
Verir eline kitabı, defteri
Götürür öğretmene ufacık gök gözlüyü.
Oğlum, der
Okumaksa amacın
Hadi bakalım,
Al sana okul.
Çocuğun gözleri ışık,
Çocuğun gözleri güneş.
Sevinç sarar içini
Öper bir amcayı
Bir de öğretmenin elini.

Soğuk bir kış günü,
Bakar ki arkadaşları okula gitmez,
Kaçarlar okul yolundan uzağa…
Pinokyo misali düşer onların ardına,
Hiç düşünmeden önünü ardını.
Saatler nasıl geçer,
Gün nasıl biter bilmezler.
Bakarlar ki gün karardı,
İliklerine dek vurdu soğuk,
Eve giderlerse de dayak…
Yakacak bir şeyler ararlar,
Yüreklerindeki korku engeller adımlarını
Ve düşer akıllarına toprağa atılan
Kitaplar, defterler…

Sadece ısınmak,
Sadece ışığa sarılmak
Belki de korkuyu savurmaktı
Yanan kağıtların şavkına
Ve çıkarır en büyükleri
Babadan çaldığı kibriti,
Kibritin şulesi düşer yavaşça…
Hepsi ısınmak için can atar
Ve düşünmeden sonuna dek atarlar
Bütün kitapları, defterleri…
Kovalamaca oynarlar,
Saklambaç oynarlar,
Üşüyünce gelir ısınırlar.
Akşam olunca gideceklerdi,
Okuldan gider gibi evlerine.
Çabuk biter alevin gücü,
Yeniden titrerler…
Hava kararmadan
Dönerler evlerine,
Okuldan!

Öğretmen sorar,
Çocuklar susar…
Öğretmen sorar,
Çocukların başı önde
Ve öğretmen “Gidin, getirin! ” der
Gönderir onları
Kitaplarını, defterlerini almaya.
Çocuk gidemez eve…
Bir önlüğü bile yoktur daha,
Olmayıversin kitabı da…
Almaz ki babası da zaten…
Öyle dolanır sokaklarda amaçsızca…
Gitmez okula günlerce…

Sokakta oynarken çocuk,
Gökle yarışırcasına gözleriyle
Amcası gelir, çöker yanına.
Sormaz hiçbir soru,
Okşar başını, tutar elini…
Giderler çarşıya,
Alırlar yeni kitap, defterleri
Bir de okul önlüğünü…
Yüreği kuş olur çocuğun,
Işıl ışıl olur düşleri.
Hoplaya hoplaya giderken okula,
En değerlim dediği kitaplarına
Sarılır sımsıkı gözü yolda…
İçinden hep kendince
“Öğretmen olacağım ben de.! ” der.
Öğretmen olacağım ben de...

1.7.2009
Serap Hoca