Ah Ali Amca Şiiri - Adnan Yeşiltaş

Hemen hemen her sabah
Sanki yerinden hiç kalkmamış gibi
Sanki gece boyu orada oturmuş gibi
Kayadan yontulmuş bir heykel gibi
Rastlardım ona sabahın körü.

Dedim ya kaydan yontulmuş
Bir heykel gibi…
Belliydi bu adam dertlerin dibi
Sokuldum yanına
Bir sabahın körü.

Aynı aklımdan geçenler gibi
Algıda seçicilik benimkisi
Oda meğer izliyormuş beni
Bir çırpıda döktü dertlerini
Anladım ki beterin varmış beteri.

Ona yardım etmeyi düşündüm
Ellerim cebimde saatlerce yürüdüm
El bebek gül bebek büyütülmüş
Sonra bir sütü bozuğa denk gelmiş
Ne kadar naifti hiç kimseye küsmemiş.

Sabahları beni bekler olmuştu
Beni görünce sanki yaraları kurumuştu
En son gördüğümde hava çok soğuktu
Kayadan yontulmuş heykel gibi
Sanki donmuştu.

Ona bir şiir yazmıştım
Yanına diz çöküp okumuştum
“Beni bana anlattın”dedi
İki eliyle usulca gözlerini sildi
Yüzüme acı acı gülümsedi.

Aradan bir hafta geçmedi
Sahilde kahveciye sordum
“Ali amca iki gün önce öldü”dedi
Bana demişti ki endişe etme üzülme
Arkamdan bir şiir yaz tükür denize.

Şimdi sahilde Ali amcanın
Sigarasını yaktığım yerdeyim
Akılalmaz bir kederdeyim…
Yüreğim buz kesmiş
Denize nasıl tüküreyim.

Ben ölünce
Şiir yaz
Denize tükür dedi
Ah Ali amca…
Halin beni harap eyledi.