Ah Ah İçim Yanıyor! Şiiri - Zaman Zede

Newtonla oturup Mendelle kalkıyorum.
Bir görsen halimi,
Fenni ilimlerle ömrümü heba ediyorum..
Uçsuz bucaksız bu iş, sonu gelmiyor,
Oh nihayet kurtuldum derken,
Dönüşü muhteşem oluyor!
Bacak kaslarım gıcır gıcırken gezip tozamıyorum,
Masa başında eskittiğim vücudumu,
Gitgide tanıyamıyorum..
Ne dersin dostum, çok mu vahim duruyorum?

Söyle bu yağmurlar kimin için yağıyor?
Deniz dalgasıyla kime cilve yapıyor?
Kuşlar kimin için şakıyıp, uçuyor?
Ah ah bensiz dünya ne kadar da mutlu duruyor..

Penceremden görünen gökyüzü, bakma bana öyle!
Benim için yapmadığın herşey için sana küskünüm!
Kıstım hayatın sesini, belki unuturum diye,
Ama herşey ne kadar da çekici geliyor..
Böyle gelmiş böle gidiyor..
Anlıyacağın dostum,
İçim, dibine kadar yaşayamadığım hayatım için yanıyor..

(abarttım ama şu an ki ruh halimi anlatmaya bunlar bile yetmiyor...)