Ağzımın yanığı / yazı ve söze dair...

.

yazı ve söze dair;

kimse unutmasın
utanmasın
karanlık ortasında kırmızı ışıktan “

sessizce dinle
kurşunun ezdiği yüreğini
halen çarpıyor
ve dileki
kan yetsin gözlerine
gör de ölme “

gitmeden evvel
nasıl vedalaşılır bilmeden
annemden bir türkü dinlemek isterdim
ağır iş
büyük vebal
böyle acı şeyler dilemeler “

isterdim ki
kete pişirsin
yeni tutuşmuş tandırda
ve üşümesem yağan karda
unutmasam onu dışarıda
koparsam ucundan
uzatsam ona
üşüyormuş elleri
lokma iyi gelir avucuna “

-nefes alıyor mu
-hayır

yazarken yanmaların
kanamaların sayfası
hep söyleneceklerin kalması
bu kitap ağızları “

ağzımın yanığı
nasıl öpülmek bu
yaşamadan hissetmek “

“ annem okuma yazma bilmezdi, neler yazdı babama
sevda adına hiç bilemedim. Bir kez sormuştum; anne
babama hiç söyledin mi! seni seviyorum diye?

utandı, gülümsedi, sonra gözleri doldu
yeniden diyebilme şansı olmayınca, anladım ki
demeyi de özlüyor insan

bende sustum ağladım,
diyemediklerimden biri daha kaldı boynuma”

ey el
iki harfsin
ya da tek kelime
ne çok şey söylüyorsun
çenesi düşüksün
kim geveze dese ellerime
unutuyorum
çenelerimi bir yerlerde “

şimdi vakti zerk etmenin
düşe düş kapanı
sayın ağır adımlarımı
karalayalım bulutları “

' ağzımın yanığı
nasıl öpülmek bu…

19 11 2005