Alıp başımı gitmiştim
Görmüş geçirmiş yaşamıştım
Sonunda bir menzile varamadım
Uykular uyudum uykulardan kovuldum
Tavanda tahtaları saydığım geceler
Duvarlara vura, vura bozdum kafayı
Bir işe yaramamış baltaya sağlam
Bir sap bile olamadım…
Eller cepte boş, boş dolandım durdum
Kentin kuytu dumanlı meyhanelerinde
Birebir yüz yüze dostlar, arkadaşlar edindim
Alkolikler, tükenmiş iş insanları, emekliler
Sürgünde rütbeli memurlar, evsiz barksızlar
Ünlerini yitirmiş, gazeteciler, yazarlar, şairler
Tarlası, sütlü ineği, traktörü hacizli çiftçiler tanıdım
Daha nice dertlilerden, çaresizlerden acılı öyküler
İşe yarar yaramaz demedim daha neler, neler dinledim
Her şeye boş ver deyip geçmeye gönlüm razı olmadı
Kazanımlarımı hazinelerim bildim sakladım
Şimdilerde yaş kemale ermiş olsa da
Her telden çalan şiirler yazıyor kendimi avutuyorum
Okunur mu okunmaz mı güzel mi kaygısından azade!..
Dinmez ER / Şiirleri / Çeşme / 2022. 06. 10 / 23.10
Kayıt Tarihi : 12.7.2022 12:18:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!