Ağustos'un Sessizliği Şiiri - Seyrani Göl

Tarlalar sararmış,
buğday başakları yere eğilmiş.
Rüzgâr dolaşıyor usul usul,
her yaprak vedasını taşır gibi sallanıyor.

Gökyüzü yorgun,
güneş altın tonlarını toprağa seriyor.
Dağlar maviden kahverengiye savruluyor,
kuşlar sessizce göç yollarını izliyor.

Bir kadın silueti belli belirsiz,
rüzgârın düşlediği bir gölge gibi süzülüyor,
tarlaların arasında,
varlığı yalnızca hissediliyor.

Ağustos’un öğlesi ağır,
her taş ve gölge derinleşiyor,
savrulan her yaprakla
bir parçam daha sararıyor.

Turnalar gökyüzünü çiziyor,
her uçuş bir hatırlatıcı:
hiçbir şey kalıcı değil.
Ve ben,
bu Ağustos’ta
her nefeste biraz daha eksiliyorum,
sensizliğin gölgesinde.
S.GÖL