Ağustos Böcekleri Şiiri - Hasan Okursoy

AĞUSTOS BÖCEKLERİ

Dokunabilirsen dokun gözyaşıma
Al da gel uçurtmamı çocukluğuma
İnsan azalsa da gider aydınlığa
Uzak kalma elini ver güneşime

Ah yüreğim neleri taşıttım sana
Bazen pişmanlıklarım gelir aklıma
Bunca zaman değer mi kayıplarıma?

Gece ve gündüz arasında bir çizgi
Bana sorma onu mu düşündün şimdi?
Dünden kalan neydi unuttum hepsini

Yalnızlık mı kader? Uzaklar mı gurbet?
Gün ay yıl derken sorma geçti bu nöbet
Toprağı yoran gecenin uğultusu
Her yerde güzel olan da güneş elbet

Bilemedim hiç vefa mı ihtiyaç mı?
Soluyup durdum hep yanımdakileri
Hiç kötü düşünmedim sönse de közüm
Gün boyu öttü ağustos böcekleri

Ne desem boş varsın yine doğan günde
Haydi gülümse en güzel gün birlikte
Isırılan elma yırtık yaprak olma
Eskisi gibi gezelim sokakta

Hasan OKURSOY