Ağustos böceği ağlarken

Gök siyah mavi karışımı bir renk
ve ters yüz.
Birazdan güneş yanımdan geçerken
gölgem önüne düştüğü gün.
Tanrı göğü temizlemiş geride renklerin
izi kalmıştı.
İnsan tanrıyı gökte neden arar.
Dünden uyuyup kalsam yarın gözlerimi
kim açar.
Takvimden bir yaprak kopsa farkında
olmadan,
bu unutulup kaldığım yerde.
Gölgeler düşer önüme sabahın köründe
kaybolurken geçmişle gelecek arasında
öğle vakti,
izleri kapanır gün batımı sevenlerin
saklandığı yerde.
Bir çok ölü insan ruhu var zihnimde
susmak bilmeyen,
Gölgem dokunurken gözlerine,gözlerin
gözlerimde,
konuşulmayan sözlerin sessizliğinde
ağustos böcekleri ağlıyordu.

07.10.13/Bursa