Ağustos Şiiri - Nuh Karaaslan

Körelmiş umutlarını, gün aşırı eğele...
Gün bitimlerinde,
Sarp acıların,
Eşiğinden çıkan saplantılı hülyalarının;
Koynuna üşüşen çekirgeler,
Bu yaza has mavidendi...
Bu yaza has..!

Su batımı, çorak topraklara,
Havanda yağmur suyu dövüle...
Arpa suyu biriktirile... 
Üzüm suyuna, beyaz peynir... 
Ve bütün anasonların köküne kibrit suyu...!

Yapılacak müsamere;
Açık havada, 
İki kişilik, kapalı gişe...!
Çıplak zihinlere, acı versin diye...!
Kalpler, daha bi katranlansın hele..!

Siyah, yasların rengi olduğu kadar asil de bir renktir; 
Ölülere nasıl beyaz yakıştırılırsa; 
 Yaşayan ölülere de siyah yakıştırılır...

Bak Temmuz yarıladı, 
Ağustos mu?
Geç onu, hortladı...
Sıcak, sımsıcak, 
 Hortlak Ağustos;
Yine yakacak... !
Yine yakacak...!