Ağrılı Şiiri - Aydoğan Yavaşlı

yaramaz çocuk kalbim!
sen şimdi yüksekçe bir yerden bakıp kendine
(birer dizkanamasını andıran
ve kendilerini ancak akşam hüzünlerinde çağrıştıran)
şarkılar söyleyebilirsin:
kürdîli hicazkâr ya da acemaşîran

bir top fesleğeni andırır(dı)
kendini kahırlarda ele veren yüzünü
iğreti bir fotoğraf gibi taşıyan başın
kaşların
hırçın bir sağanağın
hırpaladığı sarmaşık yaprakları kadar
ürkek ve yılgın gözlerini saklar(dı)

yaşamak (elbet) ezberden bildiğin bir şiir(di)
uyakları cinaslı
oysa sana çılgın kahramanlı
hikâyeler yazılmış ve sen
o tozlu topraklı yolları
nasılsa sulayıp bulutlara salmıştın
alacakaranlık aklını

çocuk yaramaz kalbim!
mayısta çiçek açar iğde dalları
canlar ölür
kırılan camların sorulur hesabı
iyisi mi ne sen başlamış ol bu şiire
ne ben bulmuş olayım
yerden göğe yağan suların beslediği
o derin ve unutkan ırmakları