Güneş batarken
İpliği tüylenen
Naylonumsu bir hüzün,
Avuçlarımdan giden bir gün daha,
Sensiz akşamları
İliklerim,ceketimin kopuşan düğmelerinden,
Unutulmak gibi bir ağırlık başımda,
Sen: Çamlı dağlardan ağaran şafak...
Sen: Duru göllerin nilüferisin.
Sen: Engin ovada sararan başak...
Sen: Umut kaynağı, alın terisin.
Sen: Gökte yıldızsın, uykularda düş...
Devamını Oku
Sen: Duru göllerin nilüferisin.
Sen: Engin ovada sararan başak...
Sen: Umut kaynağı, alın terisin.
Sen: Gökte yıldızsın, uykularda düş...




Öyledir zaten...
"Unutunca unutulur" insan...
Unutamadığında da hep "o ağırlığı" taşır...
Kalın, eskidikçe düğmeleri düşen bir ceket gibi....
...
Etkili, tarzına has bir şiir..
Tebrikler Zerrin Hanım..
Çok teşekkür ediyorum
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta