Agop'un Meyhanesi Şiiri - Yüksel Aytuğ

Hani nicedir özlemişim
Agop'un meyhanesinde rakı muhabbetini...
Yok öyle değil,
kederleri alkole bulayıp da
görünmez kılmak değil benimkisi.
Zaten bunca efkarı
yalnızca anasonuna su katarak
kim dağıtabilmiş ki?
Ama yine de özlemişim,
Agop'un meyhanesinde rakı muhabbetini...
Ve ışığa kalkan sırça kadehin ayrıştırdığı
hüznün yedi rengini...
-Körolası Agop, benim lakerdayı
yine mi lakıdrıya kurban ettin?
Ey çatalımdaki beyaz peynir parçası!
Yaşanmamışlıklarımın üzerini örten
lahtin ucundan mı kestim seni?
Yahu ne münasebetsizsin be!
Niye hatırlattın ki,
Galata'daki Müjgan'ın da beyaz peyniri çok sevdiğini?
Heyhat!
Ne Galata'daki yar,
ne salatadaki hıyar,
ne Bağdat'tan öte diyar var gözümde...
Özlemişim,
hem de çok özlemişim,
Agop'un meyhanesinde rakı muhabbetini...
Hani ya, şu kavun diliminden gondola yüklesem
onca derdi, tasayı, kederi
ve bıçağı da saplasam üstüne gondolcu misali,
acep dile gelip de bir arya söyler mi?
Velakin:
çok özlemişim,
-Körolası Agop, nerede bizim hesap?
demeyi...