Ağlayamıyorum Şiiri - Yüksel Aytuğ

Pencereyi açıp,
geceyi öptüm yerine.
Bir martının
kanadına iliştirdim sevgimi,
her çığlığında
beni hatırla diye...

Ve bir kadife gülü okşadım,
ellerinin yerine.
Bir yeşil pınardan su içtim,
dudaklarını düşleyip...

Yalan değil,
sarı saçlarının niyetine,
sararmış fotoğrafları kokladığım.
Ağlamak isteyip,
ağlayamadığım.
Meğer gözbebeklerim
koca adam olmuş,
ben gözyaşı dökmeyeli...

Biliyor musun?
Yastığın hala
yanıbaşımda nöbette.
Geceleyin,
yatağın öte yanında
izini sürüyorum.
Bir tanıdık koku
burun direğimde.
Gözpınarlarımdaysa
çakıl taşları...

Ağlamak isteyip,
ağlayamıyorum.
Ben,
gözlerimin bebekliğini
geri istiyorum...