Odamın cehennem sıcağında
duvarlar üzerime yıkılırken
içimdeki yangınla birlikte
kendimi doğaın kucağına bıraktım
konuştum konuştum konuştum
toprağa ektim sözcüklerimi
anladı beni tüm varlıklar
apansız bir deprem dalgası dipten geldi
vurgun yedim sanki soluğum kesildi
ne olduğunu anlamadım ki
acı hoyrat acı kalleş acı çok yüzlü
canımdan öte tuttuğum canımdan esti
yüreğim söküldü yerinden
azıcık nefes almaya çalışırken
dipsiz bir boşluğa fırlatıldım
sevgimin emeğimin özverimin karşılığı
uçsuz bucaksız bir hiçlikmiş meğer
gözyaşlarımı silen rüzgar
söyle bana
acının olmadığı bir yer var mı
otlar ağaçlar çiçekler
siz anlatın
kardeşleriniz kapıları çarpıyor mu yüzünüze
ve öylece
tuz buz dağılıyor musunuz eşikte
milyarlarca yıllık bilge güneş
sen konuş
var mı galaksinde
böylesine karmaşık bir dünya
gün ortasında
bembeyaz gülümseyen aydede
sımsıkı tutunurken yaşamın memelerine
çekiçle vuruyorlar mı ellerine
sürekli hoşçakal dedin mi birilerine birşeylere
hiç ayrılamayan iki sevgili sarı kelebekler
önünüzdeki düğümleri gülümseyerek çözerken
başınızdan aşağı kaynar sular döküldü mü
isyanlarla çığlık çığlığa ey garip kalbim
bu gün içimdeki hüzün deli deli kabarıyor
yanaklarımdan damla damla süzülüyor
tutamıyorum susamıyorum ağlıyorum
21.07.2007
Kayıt Tarihi : 22.7.2007 17:26:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
otlar ağaçlar çiçekler,
siz anlatın,
kardeşleriniz kapıları çarpıyor mu yüzünüze.
tebrikler yüreğinize sağlık,bu zamanda olişlrde çarpar oldu arkadaş.
TÜM YORUMLAR (4)