Ağlıyordu... Şiiri - Rıfat Şensever

Mersin’de
Bir kır kahvesinde
Ağlıyordu,
Ayağı kırık iskemle.
İçerken gözyaşlarını
Serçeler,
Altı delik pabucu geldi aklına.
Üşüyordu,
Islaktı ayakları.
Kalbi buruktu
Ayrıldığı için yazdan
Vardı biraz belki tasası
Dağılacaktı kederi birazdan
Çünkü;
Yanı başındaydı
Kadim dostu,sırdaşı
Mavi muşambalı kahve masası.
Çiseleyen yağmura karıştı
Hıçkırıkları.
Mersin’de
Bir kır kahvesinde
Burnunu çekti
Ayağı kırık
İskemle.