Ağlıyor gökyüzü Şiiri - Cemre Buzgül

Yine bir ananın bir bebenin hüznünü paylaşıyordu
Gökyüzünde kararan bulutlar durmaksızın
Ağlıyordu gürleyerek inleyerek
Sarıyordu gökyüzünü yeryüzünü acı gözyaşları
Ve kimse bilmiyordu gökyüzünün feryadını
Oysaki ağlardı analar ağlayınca
Oysaki ağlardı babalar ağlayınca
Oysaki ağlardı çocuklar yetim kalınca
Paylaşırdı tüm acıları insanlar fak etmeksizin
Kimi zaman rahmet yağardı göklerden toprak için
Kimi zaman dolu yağardı şiddet için
Kimi zaman hayat yağardı çiçek için böcek için
Kimi zamanda kararırdı gökyüzü acı çeken kullar için
Bitmeyecek gibi bu karanlık acı yağmur
Gitgide büyüyor savaşlar katliamlar
Daha çok ağlayacak gibi analar babalar çocuklar
Gökyüzü kararıp ağlayacak mı hep böyle
Acı gözyaşlarıyla mı ıslanacak topraklar
İnleyecek mi yerler ve gökler acı acı
Güneşli günler gelecek mi bu topraklara
Gökkuşağı saracak mı boydan boya dünyayı
Gülecek mi gökyüzü rahmetle yağacak mı acısız
Analar babalar bebeler gülecek mi barış içinde dünyada