Ağlayanlar-Gülenler Şiiri - Rifat Kaya

İki gözü iki çeşme, ağlar âlemin haline.
Aç-lâ ilaç derdi deşme, kapılmış çile seline.

Kimi ağlar, kimi yanar, şanına derbederine...
Oyuk-oyuk çor dökerler, şelâleden göz ferine!

Aha bir bak çaresizin, lâl olan yetim diline...
Prangalar derbederin, konuvermiş öz ferine.

İş yok, kâr yok, aylâk-aylâk akşam boş gider evine; ;
Sanırsın ki deli manyak, evde konmaz adam yerine!

Bazıları da, yüklemiş dünya âlemi kalbine.
İmanı kitabı almış, zamklamış gönlüne...

Ne öz kalmış, ne izanı, paradır onun imanı!
zer-sebil koftur harmanı,çirkefle yakar zamanı...

Neyini anlatayım ki, yağlayıp dağlar devranı!
Gece-gündüzü bilmez ki, yoktur gülen ağlayanı...
Rifat Kaya