Ağlayanlar Şiiri - Mehmet Cıngır

Gücü çiğdeme yeter kışın açan nergisin
Hangi bulut vardır arkasında âsi sisin?
Medet ummakta katil sinekler karıncadan.
An be a n kanından kan aldılar canından can.

Yel aldı karıncanın ağzındaki buğdayı
Yusuf oldu kuyularda bacı,amca,dayı.
Sürüklemekteler yüzlerinde bulutları,
Gözlerine yüklemişler bütün umutları.

Yağınca dolu hepsi oldu deli divane,
Parçalandı yürekler,aynaları virane.
Yüreğinden yaralanmış bir deli güvercin,
Koştu peşinden yağmurun bir damla su için.

Sararıp solmuş yapraklar dökülürken güzün,
Bir tabut gibi oturdu yüreğine hüzün.
Adımı okur mu bilmem ama çağlayanlar?
Yıkacak merdivenleri bir gün,ağlayanlar!