Ağlayan Zaman Kalbimin Ufukları

hissem kalmadı şehrin üstünde
gidiyorum..harflerin karanlığında
bakışlarım değmiyor ayaklarıma artık
kuşların yoluna düşüyor alnım
herkesten uzak mısralarım
mesafeler renksiz,sözlerim dönüşşüz
vicdanımın sesi ateş kadar yakın yüzümde

hani ya gözlerin gözlerime değdiği dem..
uzamıştı kader..bulanık suda şimşek düşmüştü maviye
eski bir resim sanki vadinin derininde
ufak adımlarımda unuttuğum ölümler
okadar sessiz ki.. bedenimde

bilirim..geri dönüşün yok kapıdan
pişmanlık çoktan geçmiştir renkler kuşağından
kaçırabilseydim seni düşlerimden ve gecelerimden
martılar yalnız kalmazdı yüreğimde
yorgun bataklığın karanlık insanları
okadar yoramazdı beni

ben böyle eriyorken damla damla
rüzgarın kokusunu al avuçlarına
kalbim...ufuklarında ağlayan zaman.