Ağlayan Renkler Şiiri - Yusuf Hançer

Eriyorum, hızla eriyen kar gibi.
Aşka esaret düşmüşüm...
Duyguların mahkumuyum.
Yüreğin maşuğuyum.

Güneşin, ayın, yıldızların...
Altında kaybolmuş biriyim...
Toprak ne söyler bilmem...
Bitmişliğin savruluşlarında...

Anıların külleriyim...
Yakılmış atılmışım...
Yüreğinin kışındayım...
Derinlerde adeta bir kutup...

yorulup yıkılmışım...
Bir enkazda gibiyim...
Uçurumun kenarındayım
Sımsıkı tutuyor ellerin...

Üşürdüm, ısıtırdı nefesin...
Yakardı dudaklarımı.
Sözlerim su gibi...
Kalemim dertli.

Güvercin yaralı
Ellerimde kan...
Kanadım kırık.
Nefesin ölüm.

Dilimde bitmez bir cümle.
Sonu olmayan kış...
Gel artık bu şehre.
Ayrılığın doruğunda.

Güneş batmadan..
Felek söylenmeden...
Gel kon yüreğime.
Kelebek misali...